Palestijnen in Libanon zijn toekomstloos

Trouw

Het Palestijnse kamp Burj al-Barajneh

De Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon vormen een ’tijdbom’. Geen enkele partij in het land wil zijn vingers aan de kwestie branden.

Ahmed is elektricien, maar de elektriciteit doet het niet. In zijn kleine werkplaats aan de enige straat van kamp Bourj el-Barajneh staan twee ontmantelde tv’s. De 22-jarige Palestijn laat het bezoek op de enige stoel zitten en steekt zelf een sigaret op. Het duurt nog uren voordat de stroom terugkomt.

Bourj el-Barajneh is één van de twaalf vluchtelingenkampen in Libanon waar verdreven Palestijnen uit wat nu Israël is wonen, samen met hun nageslacht. Er zijn meer dan 400.000 geregistreerde Palestijnen in Libanon. Zeker de helft van hen woont in de kampen.

De omstandigheden zijn daar erbarmelijk. Overal in Libanon gaat de stroom er een paar uur per dag af, maar in de Palestijnse kampen extra lang. In Bourj el-Barajneh is één geplaveide straat– voor de rest bestaat de wijk in Zuid-Beiroet uit een labyrint van smalle steegjes waar vooral veel kleine kinderen rondrennen. Er is één toegangspoort voor de bijna 20.000 inwoners.

De denktank International Crisis Group (ICG) waarschuwt in een recent rapport dat de Palestijnse kampen een ’tijdbom’ vormen in het toch al instabiele Libanon.

Publicité

Chaldeeuwse gemeenschap in Libanon te klein voor opvang iraakse Christenen

(KerkNet/Kipa-Apic)

BRUSSEL – Iraakse christenen uit gebied tussen Tigris en Eufraat, een van de oudste christelijke gemeenschappen ter wereld, ontvluchten massaal hun land. In de jaren 1930 vormden zij 20% van de Iraakse bevolking, twintig jaar later amper 3% en vandaag slechts 1%. “Zij vluchten al of niet illegaal naar Libanon om te ontsnappen aan bedreigingen, ontvoeringen, aanslagen en de verwoesting van hun kerken.” Dat zegt Mgr. Michel Kassarji, Chaldeeuwse bisschop van Beiroet in Libanon. “Wij kunnen niet blijven toekijken hoe de toestand evolueert van kwaad naar erger en het fanatisme blijft groeien. Met onze 7.00 à 8.000 Chaldeeuwse christenen vormen wij een te kleine minderheid om deze vluchtelingen blijvend op te vangen. Wij kunnen onmogelijk de last op ons nemen van duizenden Iraakse christenen.”