Het onderlinge overeenstemmingsdocument tussen de Hezbollah en de Vrije Patriottische Stroming (Tayyar)

Traduit par Mouhamad Wehbe
MPLBelgique.org

Beiroet, op 6 februari 2006

1- De dialoog

De nationale dialoog is het enige middel dat concrete oplossingen met zich kan meebrengen aan de crisissen waar Libanon het hoofd aan biedt. Het zal dus gaan om een op stevige beginselen gebaseerde dialoog die een consensuele wil zal weerspiegelen. Om dit doel te kunnen bereiken, moeten de nodige voorwaarden vervuld worden:

A- Al de partijen die van een staatkundige, populaire en nationale aanwezigheid genieten, dienen samen te zitten en aan de nationale dialoog deel te nemen.

B- Op een duidelijke en eerlijke wijze te werk gaan door de nationale belangen boven al de andere te laten primeren. Dit zal worden uitgevoerd op een onafhankelijke wil en de vrije en geëngageerde beslissingen zullen Libanese beslissingen zijn.

C- De dialoog moet steunen op alle vraagstukken met een nationale aard die een algemene overeenstemming vereisen.

2- De consensuele volksregering

De consensuele democratie blijft de doorslaggevende basis van het politieke stelsel van Libanon. Die vertegenwoordigt de werkelijke concretisering van de Grondwet en de aard van de nationale overeenkomst van coëxistentie. Op deze manier blijft de aanpak betreffende de nationale vraagstukken over het principe van meerderheid en minderheid afhankelijk van de verwezenlijking van de historische en maatschappelijke voorwaarden die nodig zijn om in een echte democratie te kunnen leven waarin de burger een eigen waarde krijgt.

3- De kieswet

De hervorming en de regularisering van het politieke leven in Libanon moet plaatsgrijpen via de instemming van een moderne kieswet (de evenredige kieswet zou efficiënt kunnen zijn) die een juiste en eerlijke volksvertegenwoordiging zou waarborgen. Deze wet zou tot de verwezenlijking van de volgende elementen kunnen bijdragen:

1-    De bevordering en ontwikkeling van de partijen met het oog op het ontstaan van de burgerlijke maatschappij.

2-    De invloed van het politieke geld en de godsdiensttwisten beperken.

3-    Gelijke kansen verzekeren wat de toegang tot de media betreft.

4-    De nuttige middelen verzekeren om ervoor te zorgen dat de Libanezen, die in het buitenland wonen, hun stemrecht uitvoeren.

De regering en het parlement worden ertoe gebracht om de nodige kieswet zo spoedig mogelijk in te stemmen.

4- De inrichting van de Staat

De inrichting van een moderne Staat, waarin de burgers vertrouwen hebben en die bekwaam is hun behoeftes en doeleinden te waarborgen door hen nu én in de

Publicité

Terugblik: De terroristische groep Fatah el Islam werd door Saad Hariri en de prins Bandar gefinanceerd

Mouhamad Wehbe – MPLBelgique.org
Texte original en langue française traduit en langue néerlandaise par Mouhamad Wehbe 

[Note du MPLBelgique.org: Gezien de toestand in Syrië… Dankzij deze pagina wensen wij onze lezers eraan te herinneren dat het salafisme ons moeilijke dagen in Libanon belooft.]

Fatah el Islam is een extremistische salafistische groep die haar schuilplaats in het kamp van Nahr el-Bared (in het Noorden van Libanon) bij Tripoli heeft gevonden. Het is dus vanuit deze basis dat ze terreuracties voerden. Één van hun laffe terroristische actie had als doel het hoogst mogelijk aantal slachtoffers in het Libanese leger te teweeg te brengen terwijl de soldaten nog heel vroeg in de ochtend sliepen. Deze aanslag kwam na een vorige actie die de terroristen in een dochtermaatschappij van Bank Med (bank die aan Hariri toebehoort) hadden gepleegd om cheques te stelen die van Saad Hariri, hun opdrachtgever, waren.

Hierna volgt een vraaggesprek dato juni 2007 van de journalist Seymour Hersch die aan de CNN bewijst dat er onweerlegbare linken zijn tussen Fatah el Islam en het Hariri-clan.

Seymour Hersh is een dagbladschrijver van « New Yorker » die onderzoek instelde naar terroristische netwerken en die aan het licht bracht dat er gegronde linken zijn tussen de CIA en sommige extremistische groepen waarvan Fatah el Islam… Hersh was hier al op de hoogte van vooraleer deze terreurgroep zich profileerde (namelijk met de slag bij Nahr el-Bared) als vijand van het Libanese leger tijdens zomer 2007. Oorspronkelijk ging het hier om een onbetekenend verslag maar enkele maanden later werd het een onbetwistbare informatiebron die de rol van de VS en zijn bondgenoten in de financiering van terroristische netwerken aantoonde.

Vertaling van de inhoud van het vraaggesprek

Journalist CNN: De dagbladschrijver Seymour Hersh gaf in zijn verslag van maart dat de Libanese regering extremistische soennitische groeperingen steunde om Hezbollah uit de weg te ruimen. Deze door de regering ondersteunde groepen zijn dezelfde als die die vandaag in Nahr el Bared oorlog voeren.

CNN: Meneer Hersh, wat is, volgens uw verslag, de financieringsbron van Fatah el Islam in het kamp van Nahr el Bared ? Waar komen al die wapens en het geld vandaan?

Seymour Hersh: De sleutelfiguren zijn uiteraard de Saudiërs en Bandar die

Terugblik – december 2006: Even terugblikken op de oppositiebeweging tegen de regering Siniora… waar vrolijkheid en goede sfeer van toen vandaag in tegenstelling staan met de door de Hariri-clan aangewakkerde haat

MPLBelgique.org – Traduit en néerlandais par Mouhamad Wehbe
Texte original en langue française 

[Terugblik : 5 jaar na de eerste grootschalige betogingen van de oppositie tegen de pro-internationale en anti-Libanese regering van Siniora, beslist MPLBelgique.org om even op deze gebeurtenis van de Libanese politiek terug te blikken op het moment dat de partij van Hariri haar sektarische opruiingen en pogingen tot verdelingen binnen de Libanese bevolking vermenigvuldigt. De bijeenkomsten van deze groep (sinds de schermutselingen van 14 januari 2011 tot de laatste haatdragende demonstratie in Tripoli op zondag 27 november) staan volledig in tegenstelling met de betogingen van de coalitie van 5 jaar geleden die allerlei partijen samenbracht naast de Hezbollah en de Vrije Patriottistische Stroming. Terugblik op een periode vol hoop die in januari 2011 tot de val van het tijdperk van Hariri heeft geleid. Dat tijdperk werd enkel gekenmerkt door internationale verzoeken en geen aandacht werd besteed aan de nationale uitdagingen…]

Laten we even terugblikken op de naoorlogse context in september 2006. De Hezbollah maakt altijd deel uit de Libanese regering waarvan Fouad Siniora de premier is. De Vrije Patriottische Stroming en haar blok van Verandering en Hervorming is de enige groep sinds 2005 die zich tegen de regering van Siniora verzet. Sinds 6 februari 2006 is dit blok echter niet meer alleen op het Libanese politieke toneel. De oorlog tegen de Zionistische vijand heeft immers bewezen dat het overeenstemmingsdocument dat 6 maanden eerder tussen de Vrije Patriottistische Stroming (CPL) en de Hezbollah werd getekend, een groot deel van de Libanezen had veranderd. De sjiieten en de christenen “wantrouwen” elkaar niet meer! Tijdens de oorlog van 2006 en na de solidariteitsoproep van Generaal Michel Aoun stonden al de huizen van de christenen open voor de sjiietische vluchtelingen in de “veilige” zones van Kesrouan, Metn, Beiroet en elders. Onvoorstelbaar enkele jaren geleden…

De leider van Hezbollah Sayyed Hassan Nasrallah heeft deze christenen al de eer bewezen door hen meer dan hartelijk te bedanken en door aan te duiden dat deze ongeëvenaarde opwelling van solidariteit onschatbaar was. Hij stemde dan ook het voorstel van de CPL in om in een regering van nationale eenheid opgenomen te worden zodat het blok het hoofd kan bieden aan de crisis die Libanon meemaakte. Het is immers zo dat Generaal Aoun dit voorstel al vóór de oorlog van 2006 had voorgelegd om aan Sionira de gelegenheid te geven het “opzij duwen” van de Christenen goed te maken. Tevergeefs! Spijtig genoeg sprak de meerderheid haar veto uit en besloot zelfs om de sjiietische standpunten (Hezbollah en Amal) in alle volgende gouvernementele beslissingen buiten beschouwing te laten. Het gaat hier weer om een nieuwe ontwijking van de Libanese grondwet die de overeenstemming tussen al de gemeenschappen oplegt. Kortom, na de christenen uit de regering te hebben gewipt, werden

Israël vraagt de VS meer wapens

Belga – Knack

Israël heeft de VS benaderd om meer bommen te krijgen en de inhoud van een wapenopslagplaats in Israël voor « dringende gevallen » met de helft te verhogen, zo heeft de Britse kwaliteitskrant The Independent op gezag van de Israëlische krant Haaretz gemeld.

Het verzoek is gedaan door defensieminister Ehud Barak toen die onlangs op bezoek was in Washington en geeft blijk van de opgelopen spanning tussen de joodse staat en zijn buren. Wat de vrees heeft doen aanwakkeren voor een imminent regionaal conflict, aldus de krant. De extra gevraagde wapens zijn JDAM-bommen of gesofisticeerde satellietgeleide projectielen. Israël heeft ze extensief gebruikt tijdens de oorlog in Libanon in 2006 en het offensief in Gaza rond de jaarwisseling 2008-2009.

Gevallen Nederlanders herdacht in Libanon

Daisy Mohr- Radio Nederland Wereldomroep

Voor het eerst zijn de Nederlandse UNIFIL-soldaten herdacht die omkwamen tijdens hun vredesmissie in Libanon. In de zuidelijke havenstad Tyre werd twee minuten stilte gehouden. ‘Libanon hoort nu ook thuis in het rijtje landen met een dodenherdenking.’

Alle burgers en militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog of daarna bij gevechtshandelingen zijn omgekomen worden op 4 mei herdacht op de Dam in Amsterdam. ‘De gevallenen in Libanon horen daar ook bij’, zegt ambassadeur Hero de Boer. Hij staat in de brandende ochtendzon op het pleintje voor het UNIFIL-monument in Tyre.

‘Uw rol was belangrijk ter handhaving van de vrede en de nationale eenheid van dit land. Gelukkig overleefde u deze periode. Maar laten wij de gevallenen nimmer vergeten.’ De ambassadeur kijkt naar de veertien Libanonveteranen die voor deze gelegenheid uit Nederland zijn overgekomen.

Jong en slecht voorbereid
Nadat het kabinet Van Agt begin 1979 het verzoek kreeg om soldaten te leveren voor de United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFIL), gingen tot 1985 in totaal zo’n 8600 Nederlandse militairen naar het land. Ze

Libanese premier: Hezbollah heeft geen Scuds

ANP

De Libanese premier Saad al-Hariri heeft ontkend dat de sjiitische beweging Hezbollah Scud-raketten van buurland Syrië heeft gekregen. Dat meldde de Britse omroep BBC woensdag.

De Israëlische president Shimon Peres uitte die beschuldiging onlangs. Hariri zei dat het hem herinnerde aan de achteraf vals gebleken bewering dat de Iraakse dictator Saddam Hussein over massavernietigingswapens zou beschikken. Dat was in 2003 het argument van de Verenigde Staten om Irak binnen te vallen.

Het Westen steunt Hariri. Hij leidt echter een coalitie waar ook Hezbollah deel van uitmaakt.

Opties op tafel

De Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken belast met het Nabije Oosten, Jeffrey Feltman, zei volgens het persbureau Reuters woensdag in de Senaat dat « al opties op tafel liggen » als blijkt dat Syrië heeft geprobeerd Scuds te leveren aan Hezbollah.

De Amerikaanse regering riep vorige week de Syrische gezant in Washington op het matje over de Israëlische bewering. In 2006 voerden Hezbollah en Israël een kortstondige oorlog waarbij meer dan 1200 Libanezen en 160 Israëli’s omkwamen.

Libanese premier waarschuwt Israël voor confrontatie

Volkskrant

De Libanese premier Saad Hariri heeft gezegd het vooruitzicht van een nieuwe oorlog met Israël te vrezen. Volgens hem vormt Israël in toenemende mate een bedreiging voor Libanon en Syrië.

Hariri zei tegen de BBC dat Israëlische vliegtuigen dagelijks het Libanese luchtruim binnendringen. ‘Elke dag komen Israëlische oorlogstoestellen het Libanese luchtruim binnen. Dag in dag uit horen wij Israëlische bedreigingen, en niet alleen bedreigingen. Dit escaleert en het is echt gevaarlijk.’

Volgens de premier hoeft Israël niet te rekenen op onderlinge verdeeldheid in Libanon. Hij liet weten dat zijn regering zich achter Hezbollah – de militante beweging die in 2006 vocht tegen Israël – zal scharen. ‘Ik denk dat

Charles Michel mag Gaza niet binnen van Israël

Gazet Van Antwerpen

Charles Michel (MR), federaal minister van Ontwikkelingssamenwerking, krijgt van Israël niet de toestemming om de Gazastrook te betreden. De politicus is verontwaardigd.

Michel is momenteel op rondreis in het Midden-Oosten om er Libanon, Israël en de Palestijnse gebieden aan te doen.

De liberaal, zoon van Louis Michel, begrijpt de hele hetze niet. « Het is niet normaal dat men de toegang tot Gaza ontzegt aan een minister die mee projecten financiert in dat gebied », zegt hij. Ons land steunt de Palestijnse bevolking in Gaza via de VN-agentschappen UNRWA (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees) en OCHA (Office for the Coordination of Humanitarian Affairs).

Kouchner

Michel blijft echter niet bij de pakken neerzitten. Zondag heeft hij een ontmoeting met de Israëlische viceminister van Buitenlandse Zaken, Daniel Ayalon en dan zal hij het toegangsverbod aanvechten.

De minister zal eveneens de Israëlische autoriteiten aansporen om alle toegangswegen te openen zodat humanitaire hulp effectief ook in Gaza terechtkomt. Sinds het einde van het gewapend conflict in de regio begin vorig jaar mag nog maar een vijfde van de humanitaire konvooien met voedsel- en geneesmiddelen de Gazastrook binnen.

Charles Michel is niet de eerste politicus aan wie de toegang ontzegd wordt. Ook de Franse minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner overkwam het.

Honderd landen ondertekenen verdrag tegen clusterbommen

Gazet Van Antwerpen

Meer dan honderd landen hebben in de Noorse hoofdstad Oslo een verdrag ondertekend waarmee ze het gebruik, de productie en het bezit van clusterbommen, bommen die uiteenvallen in kleinere explosieven, verbieden.

Volgens waarnemers gaat het om één van de belangrijkste ontwapeningsverdragen in tien jaar tijd.

Afghanistan

Het protest tegen clusterbommen kwam er vooral na de oorlog in Libanon in 2006. Veel van de onontplofte submunitie bleef liggen en moet nog steeds opgeruimd worden. De submunitie explodeert pas als iemand erop trapt. Vaak zijn burgers daar het slachtoffer van.

Een opvallende naam in het rijtje van handtekeningen is Afghanistan. Tot voor kort was het land nog vastbesloten het verdrag niet te ondertekenen. Een getuigenis van een slachtoffer van clusterbommen deed president Karzaï evenwel van gedachten veranderen.

China, Rusland, VS, Israël

De belangrijkste producenten én gebruikers van clusterbommen maakten bekend dat ze het verdrag niet zullen ondertekenen. Dat zijn China, de VS, Rusland en Israël. Ze beschouwen clusterbommen als ‘legitiem oorlogswapen’.

België was in 2006 overigens het eerste land dat een verbod op clusterbommen inlaste.

Israël dreigt Libanese burgerdoelwitten te bombarderen

Belga – HLN

Israël heeft er opnieuw mee gedreigd Libanese burgerdoelwitten te bombarderen als het in een nieuw conflict verwikkeld raakt met de militante organisatie Hezbollah.

« Vanaf het moment dat de Libanese regering Hezbollah legitimeert, moet ze begrijpen dat de hele Libanese staat een doelwit vormt, net zoals Israël een doelwit vormt voor Hezbollah », zo sprak de Israëlische minister van Milieu, Gideon Ezra, straffe taal op de openbare radio.

Geen beperkingen

De Israëlische premier Ehud Olmert zei gisteren nog dat Israël « geen militaire beperkingen » meer zal opleggen mocht een nieuwe oorlog uitbreken.