MPLBelgique.org – Vertaald in het nederlands door Roger De Cock
[Ter gelegenheid van het ontstaan van het 20 jarig bevrijdingsproces op een zekere 14de maart, de MPLBelgique.org heronderschrijft in het Nederlands de inhoud van een reportage die de geschiedenis hertekent van de strijd voor de bevrijding van 14 maart 1989 (datum van het begin van de bevrijdingsoorlog tegen de bezetting) tot 14 maart 2005 (datum van de enorme anti Syrië betoging) ]
Doorheen deze reportage, hertekent het OTV de geschiedenis van het Libanese verzet tot aan de Syrische bezetting die een zekere 14de maart 1989 aanving. Het gaat ook over het zich herinneren van de omstandigheden waarin deze akkoorden van de schaamte (of akkoorden van Taëf, in oktober 1989) warden opgedrongen aan het Libanese volk. Het is de eerste zo volledige reportage van de geschiedenis van de strijd tegen de Syrische bezetting. Opgepast ; zij die denken dat de strijd tegen de Syrische bezetter begon op 14 maart 2005, zullen waarschijnlijk geschokt zijn door de getuigenissen en beelden die men terugvindt in deze reportage.
Reportage
1ste deel
Generaal Aoun : Gezien van wat vandaag gebeurde en na de blinde bombardementen van het vijandig Syrische leger op Libanees grondgebied, heeft de regering zich verenigd en heeft deze besloten de nodige maatregelen te treffen zodat het Syrische leger zich onmiddellijk terug trekt uit het Libanees grondgebied.
Ik sta voor een beslissing. Ik neem deze enkel en alleen in functie van die van het volk. Mijn beslissing hangt af van die van jullie. Als jullie zeggen : “ ok, we staan achter jou “ , dan Lire le reste de cette entrée »
Minister van Defensie Steven Vandeput is naar Libanon afgereisd voor een plechtigheid voor het einde van de Belgische deelname aan de VN-operatie. Het Belgisch leger heeft er vooral ontmijners ingezet.
Sinds 2006 werd hebben ze een gebied van 1,77 miljoen m2 mijnenvrij verklaard. Daarbij werden 14.572 mijnen en explosieven onklaar gemaakt. In totaal namen 5.550 Belgische soldaten deel aan de missie in Libanon. Vier van hen lieten het leven, drie bij een verkeersongeval in maart 2007 en een vierde tijdens een operatie in september 2008.
De eigenlijke ontmijningsopdrachten liepen midden november al ten einde. Momenteel verblijven er nog een honderd Belgische militairen in Libanon. Zij bereiden de terugkeer tegen het einde van het jaar voor.
Het Belgische detachement heeft de toegangcorridors ontmijnd voor de « Blue Line », de lijn die de VN hadden vastgelegd waarachter de Israëlische troepen zich moesten terugtrekken uit Libanon.
Van oktober 2006 tot februari 2009 was er ook een Belgisch militair veldhospitaal operationeel, waar 9.100 patiënten, VN-militairen en Libanese burgers, werden verzorgd. Daarna werd het medisch materieel en de patiënten overgedragen aan het ziekenhuis van Tibnin.
De Libanese premier Tammam Salam heeft de wereld in een emotionele oproep om hulp verzocht. Salam zei dat zijn land gebukt gaat onder het terroristische geweld in buurland Syrië. Volgens hem stevent Libanon af op een nationale ramp nu meer dan een miljoen Syrische vluchtelingen het land overspoelen.
De premier sprak gisteren de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe in New York. Hij benadrukte dat Libanon niet van plan is toe te geven aan de druk en de chantage van de Islamitische extremisten. In een stad aan de grens met Syrië worden 20 Libanese soldaten en politieagenten sinds augustus in gijzeling gehouden.
Twee ervan zijn inmiddels onthoofd door Islamitische Staat en een derde is doodgeschoten. Die acties hebben het geweld tegen Syrische vluchtelingen in Libanon enkel doen toenemen.
De extremisten eisen onder meer de vrijlating van strijders die in Libanese gevangenissen vastzitten. Maar Salam verklaarde nooit te zullen toegeven aan de druk. « We zullen ons blijven richten op de vrijlating van onze militairen met Lire le reste de cette entrée »
[Terugblik over het verleden van Rafic Hariri. Zijn moord in 2005, waarover het onderzoek aan de gang is, moet zijn 15 jaar lange samenwerking met de Syrische bezetter niet verdoezelen.]
Tussen 9 oktober 2002 en 9 oktober 2008 zijn zes jaren afgelopen. Tijdens die periode zijn heel wat standpunten veranderd zonder de ware toedracht te hebben kunnen verdoezelen.
“ Namens de inwoners en de verantwoordelijken van Beiroet geef ik jullie de sleutels van deze stad die het zinnebeeld is van onze trouw en erkenning… !”
Tijdens een hoogdravende ceremonie in het Grote Serail, zetel van de Libanese regering, wordt de symbolische sleutel van Beiroet aan het hoofd van de Syrische inlichtingendienst uitgereikt: de zelfmoordenaar Ghazi Kanaan. Deze werd hem overhandigd onder het aanzienlijke patronaat van Rafic Hariri ter gelegenheid van zijn vertrek naar Syrië en nadat hij verantwoordelijk was voor het Libanese dossier tijdens min of meer 20 jaar in het tijdperk van het Syrische bewind in Libanon.
Rafic Hariri: “Ik heb altijd het gevoel gehad dat jullie de eerste verdedigers waren van de Libanese belangen en ik had heel graag gewild dat de Libanezen jullie kennissen hadden betreffende staatkundige en gouvernementele vraagstukken, de algemene problemen van de Staat, de regering en gevaren en uitdagingen waar Libanon het hoofd aan moet bieden. O broeder! O Abou… jullie hebben witte handen op Libanon en ons volk herinnert zich van de Lire le reste de cette entrée »
De nationale dialoog is het enige middel dat concrete oplossingen met zich kan meebrengen aan de crisissen waar Libanon het hoofd aan biedt. Het zal dus gaan om een op stevige beginselen gebaseerde dialoog die een consensuele wil zal weerspiegelen. Om dit doel te kunnen bereiken, moeten de nodige voorwaarden vervuld worden:
A- Al de partijen die van een staatkundige, populaire en nationale aanwezigheid genieten, dienen samen te zitten en aan de nationale dialoog deel te nemen.
B- Op een duidelijke en eerlijke wijze te werk gaan door de nationale belangen boven al de andere te laten primeren. Dit zal worden uitgevoerd op een onafhankelijke wil en de vrije en geëngageerde beslissingen zullen Libanese beslissingen zijn.
C- De dialoog moet steunen op alle vraagstukken met een nationale aard die een algemene overeenstemming vereisen.
2- De consensuele volksregering
De consensuele democratie blijft de doorslaggevende basis van het politieke stelsel van Libanon. Die vertegenwoordigt de werkelijke concretisering van de Grondwet en de aard van de nationale overeenkomst van coëxistentie. Op deze manier blijft de aanpak betreffende de nationale vraagstukken over het principe van meerderheid en minderheid afhankelijk van de verwezenlijking van de historische en maatschappelijke voorwaarden die nodig zijn om in een echte democratie te kunnen leven waarin de burger een eigen waarde krijgt.
3- De kieswet
De hervorming en de regularisering van het politieke leven in Libanon moet plaatsgrijpen via de instemming van een moderne kieswet (de evenredige kieswet zou efficiënt kunnen zijn) die een juiste en eerlijke volksvertegenwoordiging zou waarborgen. Deze wet zou tot de verwezenlijking van de volgende elementen kunnen bijdragen:
1- De bevordering en ontwikkeling van de partijen met het oog op het ontstaan van de burgerlijke maatschappij.
2- De invloed van het politieke geld en de godsdiensttwisten beperken.
3- Gelijke kansen verzekeren wat de toegang tot de media betreft.
4- De nuttige middelen verzekeren om ervoor te zorgen dat de Libanezen, die in het buitenland wonen, hun stemrecht uitvoeren.
De regering en het parlement worden ertoe gebracht om de nodige kieswet zo spoedig mogelijk in te stemmen.
4- De inrichting van de Staat
De inrichting van een moderne Staat, waarin de burgers vertrouwen hebben en die bekwaam is hun behoeftes en doeleinden te waarborgen door hen nu én in de Lire le reste de cette entrée »
[Note du MPLBelgique.org: Gezien de toestand in Syrië… Dankzij deze pagina wensen wij onze lezers eraan te herinneren dat het salafisme ons moeilijke dagen in Libanon belooft.]
Fatah el Islam is een extremistische salafistische groep die haar schuilplaats in het kamp van Nahr el-Bared (in het Noorden van Libanon) bij Tripoli heeft gevonden. Het is dus vanuit deze basis dat ze terreuracties voerden. Één van hun laffe terroristische actie had als doel het hoogst mogelijk aantal slachtoffers in het Libanese leger te teweeg te brengen terwijl de soldaten nog heel vroeg in de ochtend sliepen. Deze aanslag kwam na een vorige actie die de terroristen in een dochtermaatschappij van Bank Med (bank die aan Hariri toebehoort) hadden gepleegd om cheques te stelen die van Saad Hariri, hun opdrachtgever, waren.
Hierna volgt een vraaggesprek dato juni 2007 van de journalist Seymour Hersch die aan de CNN bewijst dat er onweerlegbare linken zijn tussen Fatah el Islam en het Hariri-clan.
Seymour Hersh is een dagbladschrijver van « New Yorker » die onderzoek instelde naar terroristische netwerken en die aan het licht bracht dat er gegronde linken zijn tussen de CIA en sommige extremistische groepen waarvan Fatah el Islam… Hersh was hier al op de hoogte van vooraleer deze terreurgroep zich profileerde (namelijk met de slag bij Nahr el-Bared) als vijand van het Libanese leger tijdens zomer 2007. Oorspronkelijk ging het hier om een onbetekenend verslag maar enkele maanden later werd het een onbetwistbare informatiebron die de rol van de VS en zijn bondgenoten in de financiering van terroristische netwerken aantoonde.
Vertaling van de inhoud van het vraaggesprek
Journalist CNN: De dagbladschrijver Seymour Hersh gaf in zijn verslag van maart dat de Libanese regering extremistische soennitische groeperingen steunde om Hezbollah uit de weg te ruimen. Deze door de regering ondersteunde groepen zijn dezelfde als die die vandaag in Nahr el Bared oorlog voeren.
CNN: Meneer Hersh, wat is, volgens uw verslag, de financieringsbron van Fatah el Islam in het kamp van Nahr el Bared ? Waar komen al die wapens en het geld vandaan?
[Terugblik : 5 jaar na de eerste grootschalige betogingen van de oppositie tegen de pro-internationale en anti-Libanese regering van Siniora, beslist MPLBelgique.org om even op deze gebeurtenis van de Libanese politiek terug te blikken op het moment dat de partij van Hariri haar sektarische opruiingen en pogingen tot verdelingen binnen de Libanese bevolking vermenigvuldigt. De bijeenkomsten van deze groep (sinds de schermutselingen van 14 januari 2011 tot de laatste haatdragende demonstratie in Tripoli op zondag 27 november) staan volledig in tegenstelling met de betogingen van de coalitie van 5 jaar geleden die allerlei partijen samenbracht naast de Hezbollah en de Vrije Patriottistische Stroming. Terugblik op een periode vol hoop die in januari 2011 tot de val van het tijdperk van Hariri heeft geleid. Dat tijdperk werd enkel gekenmerkt door internationale verzoeken en geen aandacht werd besteed aan de nationale uitdagingen…]
Laten we even terugblikken op de naoorlogse context in september 2006. De Hezbollah maakt altijd deel uit de Libanese regering waarvan Fouad Siniora de premier is. De Vrije Patriottische Stroming en haar blok van Verandering en Hervorming is de enige groep sinds 2005 die zich tegen de regering van Siniora verzet. Sinds 6 februari 2006 is dit blok echter niet meer alleen op het Libanese politieke toneel. De oorlog tegen de Zionistische vijand heeft immers bewezen dat het overeenstemmingsdocument dat 6 maanden eerder tussen de Vrije Patriottistische Stroming (CPL) en de Hezbollah werd getekend, een groot deel van de Libanezen had veranderd. De sjiieten en de christenen “wantrouwen” elkaar niet meer! Tijdens de oorlog van 2006 en na de solidariteitsoproep van Generaal Michel Aoun stonden al de huizen van de christenen open voor de sjiietische vluchtelingen in de “veilige” zones van Kesrouan, Metn, Beiroet en elders. Onvoorstelbaar enkele jaren geleden…
De leider van Hezbollah Sayyed Hassan Nasrallah heeft deze christenen al de eer bewezen door hen meer dan hartelijk te bedanken en door aan te duiden dat deze ongeëvenaarde opwelling van solidariteit onschatbaar was. Hij stemde dan ook het voorstel van de CPL in om in een regering van nationale eenheid opgenomen te worden zodat het blok het hoofd kan bieden aan de crisis die Libanon meemaakte. Het is immers zo dat Generaal Aoun dit voorstel al vóór de oorlog van 2006 had voorgelegd om aan Sionira de gelegenheid te geven het “opzij duwen” van de Christenen goed te maken. Tevergeefs! Spijtig genoeg sprak de meerderheid haar veto uit en besloot zelfs om de sjiietische standpunten (Hezbollah en Amal) in alle volgende gouvernementele beslissingen buiten beschouwing te laten. Het gaat hier weer om een nieuwe ontwijking van de Libanese grondwet die de overeenstemming tussen al de gemeenschappen oplegt. Kortom, na de christenen uit de regering te hebben gewipt, werden Lire le reste de cette entrée »
Met de steun van Kerk in Nood en Missio wordt het Libanese klooster van Kobayat, nabij de Syrische grens, omgevormd tot een centrum dat de onophoudende exodus van christenen uit de regio een halt moet toeroepen. De karmelieten doen er ook alles aan om werkgelegenheid te scheppen voor de christenen uit de afgelegen dorpen. Zo kreeg er een softwarebedrijfje onderdak.
« Vele mensen komen hier bidden. Zij kunnen hier biechten en krijgen geestelijke begeleiding. Jongeren kunnen hier samenkomen”, zegt de karmeliet Raymond Abdo van het negentiende eeuwse klooster van Kobayat. Volgens hem is dit project essentieel om de christelijke gemeenschap – die gebukt gaat onder de massale emigratie, de armoede en de islamisering – nieuw leven in te blazen.
De karmelieten, die zich in 1643 in Libanon vestigden, engageren zich om de christelijke aanwezigheid te versterken en om in het bijzonder te verhinderen dat jongeren de regio verlaten. Dat is mede dankzij financiële steun uit het buitenland mogelijk. Voor de burgeroorlog van 1975-1990 was bijna 75% van de Libanese bevolking christen. Vandaag vertegenwoordigen zij minder dan de helft van de Libanezen.
Het Belgische VN-konvooi dat eind juni in Libanon werd aangevallen door lokale bewoners, werd niet beschoten, dat meldt het federale parket. De zaak wordt geklasseerd.
In de nacht van 27 op 28 juni werd een Belgische militaire colonne met stenen bekogeld in Libanon. Het konvooi, bestaande uit jeeps en pantservoertuigen, was onderweg van Beiroet naar het Belgenkamp in het zuidelijke At Tiri. Door een wegomlegging raakten de blauwhelmen de weg kwijt. Ter hoogte van het dorp Sifra stapten ze uit om de kaart te bestuderen. De soldaten werden meteen omsingeld en met stenen bekogeld. Het Libanese leger slaagde er uiteindelijk in om de Belgen te ontzetten. Achteraf bleek de impact op de twee legervoertuigen zo regelmatig en vormvast te zijn, dat de soldaten vermoedden dat ze beschoten waren geweest. Het Federaal Parket stelde een onderzoek in, maar nu blijkt dat de impact niet afkomstig is van kogels. De zaak wordt dan ook geklasseerd.
Tijdens de bijeenkomst van de gevolmachtigden van de ITU die van 4 tot 22 oktober plaatsvond, heeft de Internationale Telecommunicatie-unie (ITU) het Israëlische hacken van het Libanese telefoonnetwerk gelaakt. De ITU heeft tevens verzekerd dat de Libanese telecommunicatiesector altijd het slachtoffer is van een schending van de Hebreeuwse Staat. De tekst luidt als volgt: “dit hacken betreft zowel de zaktelefoons als de vaste lijnen”. De bijeenkomst van de ITU heeft ook aangeduid dat “Libanon over het recht beschikt een schadeloosstelling te benutten omwille van de aan de telecommunicatiesector teweeggebrachte schade ».
Volgens de media is deze veroordeling te danken aan de inspanningen van de Libanese minister van Telecommunicatie, Charbel Nahas, om de deelnemers van de ITU te overtuigen deze motie ten gunste van Libanon aan te nemen. 124 deelnemers hebben gestemd, 43 hebben voor de veroordeling van Israël gestemd, 23 waren er tegen en 57 hebben zich onthouden.
Wat Hassan Fadlallah betreft, kamerlid van de Hezbollah en voorzitter van de kamercommissie van Informatie en Telecommunicatie, hij heeft aan het Libanese blad as-Safir verklaard dat deze veroordeling van de ITU “een enorme verwezenlijking is voor Libanon aangezien het document met bewijzen gepaard gaat die de omvang van de Israëlische schending van de telecommunicatiesector weerspiegelen”. As-Safir heeft er ook aan toegevoegd dat de Hezbollah zeer spoedig een persconferentie op touw gaat zetten waarbij hij “uiterst belangrijke feiten i.v.m. het onderwerp zal voorleggen om te bevestigen dat Israël het geheel van de telecommunicatiesector in Libanon beheerst ».
Tijdens de bijeenkomst van de gevolmachtigden van de ITU die van 4 tot 22 oktober plaatsvond,
heeft de Internationale Telecommunicatie-unie (ITU) het Israëlische hacken van het Libanese
telefoonnetwerk gelaakt. De ITU heeft tevens verzekerd dat de Libanese telecommunicatiesector altijd
het slachtoffer is van een schending van de Hebreeuwse Staat. De tekst luidt als volgt: “dit hacken
betreft zowel de zaktelefoons als de vaste lijnen”. De bijeenkomst van de ITU heeft ook aangeduid
dat “Libanon over het recht beschikt een schadeloosstelling te benutten omwille van de aan de
telecommunicatiesector teweeggebrachte schade ».
Volgens de media is deze veroordeling te danken aan de inspanningen van de Libanese minister van
Telecommunicatie, Charbel Nahas, om de deelnemers van de ITU te overtuigen deze motie ten gunste
van Libanon aan te nemen. 124 deelnemers hebben gestemd, 43 hebben voor de veroordeling van
Israël gestemd, 23 waren er tegen en 57 hebben zich onthouden.
Wat Hassan Fadlallah betreft, kamerlid van de Hezbollah en voorzitter van de kamercommissie
van Informatie en Telecommunicatie, hij heeft aan het Libanese blad as-Safir verklaard dat deze
veroordeling van de ITU “een enorme verwezenlijking is voor Libanon aangezien het document met
bewijzen gepaard gaat die de omvang van de Israëlische schending van de telecommunicatiesector
weerspiegelen”. As-Safir heeft er ook aan toegevoegd dat de Hezbollah zeer spoedig een
persconferentie op touw gaat zetten waarbij hij “uiterst belangrijke feiten i.v.m. het onderwerp
zal voorleggen om te bevestigen dat Israël het geheel van de telecommunicatiesector in Libanon
beheerst ».
Doorheen deze reportage, hertekent het OTV de geschiedenis van het Libanese verzet tot aan de Syrische bezetting die een zekere 14de maart 1989 aanving. Het gaat ook over het zich herinneren van de omstandigheden waarin deze akkoorden van de schaamte (of akkoorden van Taëf, in oktober 1989) warden opgedrongen aan het Libanese volk. Het is de eerste zo volledige reportage van de geschiedenis van de strijd tegen de Syrische bezetting. Opgepast ; zij die denken dat de strijd tegen de Syrische bezetter begon op 14 maart 2005, zullen waarschijnlijk geschokt zijn door de getuigenissen en beelden die men terugvindt in deze reportage.
Mouvement pour le Liban 