Eten en Drinken in Libanon

De Standaard

Libanese keuken

Mezze. Dat is het woord dat je moet onthouden wanneer je Libanees gaat eten. Vergelijk het een beetje met de tapa’s in de Spaanse keuken: minigerechtjes die op tafel gezet worden en waarvan iedereen wat neemt. Prikken met een vork of met een stuk brood, al heeft Libanees brood eerder de vorm van dunne pannenkoeken. Mezze eten is een groepsgebeuren. Je hebt er warme en koude, op basis van vlees en van vis, en vegetarische. Klassiekers zijn hummus (een gladde mousse van kikkererwten), baba ghanoush (auberginepuree) en tabouleh (een peterselieslaatje). Maar onthoud ook fattoush (een slaatje met broodkorstjes), gegrilde haloumikaas, soujouk-worstjes, falafel (kikkererwtenkroketjes), kibbeh (een vleesgerecht met lamsgehakt en bulgur) en met kaas gevulde bladerdeegpijpjes.

Belgen hebben nogal eens de neiging om mezze als voorgerecht te nemen en dan nog een hoofdgerecht te bestellen. Dat is niet altijd een goed plan. Om te beginnen is er het Walibi-effect: je wilt alles tegelijk, kiezen is lastig. Waardoor de honger natuurlijk weg is na het voorgerecht. Terwijl mezze net veel typischer en gevarieerder zijn dan de hoofdgerechten, en een leuke kennismaking met de rijkdom van de Libanese keuken. De hoofdgerechten zijn eerder eenvoudig, maar altijd karakteristiek gekruid. Vlees- en visgrillades zijn typisch, maar ook peulvruchten – vooral bonen en linzen die verwerkt worden in soepen en stoofschotels.

De drank is traditiegetrouw arak, een koud geserveerde alcohol die het liefst wordt aangelengd met flink wat water. ‘Dat is een traditie die nog van vroeger komt’, zegt jurylid Tony Nawar, ‘toen er meer dan nu rauw vlees op het menu stond. De alcohol moest eventuele bacteriën in het vlees doden. Pas de laatste jaren, nu expats naar eigen land terugkeren, zie je jonge wijnhuizen opduiken, en daar zitten er echt wel goeie tussen. Onthoud bijvoorbeeld chateaux als Musar, Kefraia, Ka, Fakra, Clos St.-Thomas of Domaine Wardy. Al kun je ze in België niet altijd gemakkelijk krijgen, en als dat wel het geval is zijn ze door de importrechten vaak erg duur.’

Publicité

Libanon klopt rivaal Israël met grootste bord hummus ooit

Het Laatste Nieuws

Libanon eist de recentste overwinning op aartsrivaal Israël op wat betreft het bereiden van de grootste portie hummus ter wereld. Zo’n 300 koks vestigden het nieuwe wereldrecord in Fanar in een ton van tien ton. Meer dan het dubbele van het vorige record van vier ton, dat Israël in januari had bijeengekookt in Abu Ghosh bij Jeruzalem.

Hummus is een soort puree van gekookte kikkererwten, olijfolie, sesamzaad, limoensap en look. De lekkernij wordt zowel door Libanon als door Israël geclaimd als nationaal gerecht. Een vertegenwoordiger van Guinness World Records bevestigt het slagen van de laatste recordpoging van Libanon. Een aarden pot – op zichzelf ook een wereldrecord overigens – met 10.452 kilo hummus in, een getal dat overeenstemt met het aantal vierkante kilometers dat Libanon groot is.

Een dag later werd met die pot ook het wereldrecord falafal bereiden scherper gesteld: liefst 5.173 kilo.

Pulvériser le record du plus gros Houmous ? Le Liban a dit « Chiche »

Iloubnan.info

Les chapiteaux de Saïfi Market à Beyrouth ont été envahies samedi par une armée en tablier et toque blanche. Dirigés par le célèbre chef Ramzi, et armés de bassines, de spatules et de plusieurs tonnes de purée de pois-chiches, 250 apprentis cuistots du lycée hôtelier de Kafa’at sont venus s’engager dans la bataille pour le record du plus grand houmous du monde, jusqu’alors détenu par Israël.

Fouad, 17 ans, touille, chante, assaisonne et monte finalement sur son plan de travail pour danser la dabke avec ses amis. La foule, galvanisée par les commentaires du présentateur star Michel Azzi, ne quitte pas des yeux le compteur. « 400 kilos ! Ca y est on les a battus ! » hurle une organisatrice. L’objectif ? Pulvériser le record israélien. Les Libanais avaient, en effet, eu beaucoup de mal à digérer l’assiette de 362 kilos de houmous préparée à Tel-Aviv en 2006. Et la contre-attaque est un succès : à cinq heures du soir, une véritable piscine de 2056 kilos de houmous, plus ou moins appétissante, trône majestueusement sous le chapiteau de la place des Martyrs. Beatriz Fernandez, une juge espagnole dépêchée par le Guinness Book est venue authentifier le record en toute neutralité : « Le vrai geste politique aurait été de refuser de venir », s’explique-t-elle.

Et pour battre le record du Guinness, des quantités pantagruéliques d’ingrédients ont été utilises : 1350 kg de purée de pois-chiches, 400 kg de Tahina, 400 litres de jus de citron, 26 kg de sel, 13 kg d’ail écrasé, 160 litres d’huile d’olive, le tout offert gracieusement par les sponsors de l’événement, comme Cortas ou Al Rabih. Dimanche, la piscine de houmous a fait place à une piscine de taboulé. Les visiteurs ont pu déguster les deux productions, qui se sont avérées succulentes, sans toutefois réussir à en venir a bout. « C’est un honneur que d’avoir concrétisé cet enjeu national de taille. Tout le monde était heureux, poussé par un patriotisme et une fierté nationale immenses! » s’emporte le Chef Ramzi.