Israël, doe iets tegen dit vandalisme

Katholiek Nieuwsblad

De katholieke bisschoppen in het Heilig Land hebben Israël opgeroepen maatregelen te nemen tegen het vandalisme dat christenen en hun cultusplaatsen treft. De oproep komt nadat onbekenden vannacht het trappistenklooster van Latroun, vijftien kilometer van Jeruzalem, bekladden met antichristelijke leuzen en een deur in brand staken.

Volgens de bisschoppen is het de voorzetting van een lange rij aanvallen. De gewelddadigheden moeten gestopt worden, schrijven zij in een vandaag uitgegeven verklaring.De christenen van het Heilig Land zijn opnieuw slachtoffer geworden van haat vervulde krachten binnen de Israëlische samenleving, aldus de bisschoppen. In het licht van de steeds terugkerende aanvallen vragen zij zich af waarom zij zondebok en doel van dergelijk geweld zijn.

De verklaring is onder anderen ondertekend door de patriarch van Jeruzalem, Foead Twal, de Vaticaanse ambassadeur in Jordanië, Giorgio Lingua, en de overste van de franciscanen in het Heilig Land, Pierbattista Pizzaballa.

Publicité

Terugblik – december 2006: Even terugblikken op de oppositiebeweging tegen de regering Siniora… waar vrolijkheid en goede sfeer van toen vandaag in tegenstelling staan met de door de Hariri-clan aangewakkerde haat

MPLBelgique.org – Traduit en néerlandais par Mouhamad Wehbe
Texte original en langue française 

[Terugblik : 5 jaar na de eerste grootschalige betogingen van de oppositie tegen de pro-internationale en anti-Libanese regering van Siniora, beslist MPLBelgique.org om even op deze gebeurtenis van de Libanese politiek terug te blikken op het moment dat de partij van Hariri haar sektarische opruiingen en pogingen tot verdelingen binnen de Libanese bevolking vermenigvuldigt. De bijeenkomsten van deze groep (sinds de schermutselingen van 14 januari 2011 tot de laatste haatdragende demonstratie in Tripoli op zondag 27 november) staan volledig in tegenstelling met de betogingen van de coalitie van 5 jaar geleden die allerlei partijen samenbracht naast de Hezbollah en de Vrije Patriottistische Stroming. Terugblik op een periode vol hoop die in januari 2011 tot de val van het tijdperk van Hariri heeft geleid. Dat tijdperk werd enkel gekenmerkt door internationale verzoeken en geen aandacht werd besteed aan de nationale uitdagingen…]

Laten we even terugblikken op de naoorlogse context in september 2006. De Hezbollah maakt altijd deel uit de Libanese regering waarvan Fouad Siniora de premier is. De Vrije Patriottische Stroming en haar blok van Verandering en Hervorming is de enige groep sinds 2005 die zich tegen de regering van Siniora verzet. Sinds 6 februari 2006 is dit blok echter niet meer alleen op het Libanese politieke toneel. De oorlog tegen de Zionistische vijand heeft immers bewezen dat het overeenstemmingsdocument dat 6 maanden eerder tussen de Vrije Patriottistische Stroming (CPL) en de Hezbollah werd getekend, een groot deel van de Libanezen had veranderd. De sjiieten en de christenen “wantrouwen” elkaar niet meer! Tijdens de oorlog van 2006 en na de solidariteitsoproep van Generaal Michel Aoun stonden al de huizen van de christenen open voor de sjiietische vluchtelingen in de “veilige” zones van Kesrouan, Metn, Beiroet en elders. Onvoorstelbaar enkele jaren geleden…

De leider van Hezbollah Sayyed Hassan Nasrallah heeft deze christenen al de eer bewezen door hen meer dan hartelijk te bedanken en door aan te duiden dat deze ongeëvenaarde opwelling van solidariteit onschatbaar was. Hij stemde dan ook het voorstel van de CPL in om in een regering van nationale eenheid opgenomen te worden zodat het blok het hoofd kan bieden aan de crisis die Libanon meemaakte. Het is immers zo dat Generaal Aoun dit voorstel al vóór de oorlog van 2006 had voorgelegd om aan Sionira de gelegenheid te geven het “opzij duwen” van de Christenen goed te maken. Tevergeefs! Spijtig genoeg sprak de meerderheid haar veto uit en besloot zelfs om de sjiietische standpunten (Hezbollah en Amal) in alle volgende gouvernementele beslissingen buiten beschouwing te laten. Het gaat hier weer om een nieuwe ontwijking van de Libanese grondwet die de overeenstemming tussen al de gemeenschappen oplegt. Kortom, na de christenen uit de regering te hebben gewipt, werden

Karmelieten werpen dam op tegen emigratie uit Libanon

KerkNet – CNA

Met de steun van Kerk in Nood en Missio wordt het Libanese klooster van Kobayat, nabij de Syrische grens, omgevormd tot een centrum dat de onophoudende exodus van christenen uit de regio een halt moet toeroepen. De karmelieten doen er ook alles aan om werkgelegenheid te scheppen voor de christenen uit de afgelegen dorpen. Zo kreeg er een softwarebedrijfje onderdak.

« Vele mensen komen hier bidden. Zij kunnen hier biechten en krijgen geestelijke begeleiding. Jongeren kunnen hier samenkomen”, zegt de karmeliet Raymond Abdo van het negentiende eeuwse klooster van Kobayat. Volgens hem is dit project essentieel om de christelijke gemeenschap – die gebukt gaat onder de massale emigratie, de armoede en de islamisering – nieuw leven in te blazen.

De karmelieten, die zich in 1643 in Libanon vestigden, engageren zich om de christelijke aanwezigheid te versterken en om in het bijzonder te verhinderen dat jongeren de regio verlaten. Dat is mede dankzij financiële steun uit het buitenland mogelijk. Voor de burgeroorlog van 1975-1990 was bijna 75% van de Libanese bevolking christen. Vandaag vertegenwoordigen zij minder dan de helft van de Libanezen.

Hoogste kruis ter wereld in Libanon

Reformatisch Dagblad – Martin Janssen

Hoog verscholen in het Libanongebergte, op bijna 2000 meter boven de zeespiegel, ligt het rustieke plaatsje Qanat Bekish. De enkele honderden inwoners die het dorpje rijk is, leefden tot voor kort een vredig en soms zelfs geïsoleerd bestaan. Een groot kruis bracht daar verandering in.

In de winter is Qanat Bekish vaak onbereikbaar door de hevige sneeuwval, maar ook tijdens de zwoele Libanese zomers wisten slechts weinigen hun weg naar het dorp te vinden. Zelfs trouwe bezoekers van het land van de ceder hadden meestal nog nooit van Qanat Bekish gehoord, omdat het dorp niet behoorde tot de vele toeristische trekpleisters die Libanon rijk is.

De regio is het woongebied van maronitische christenen, die bekendstaan om hun gehechtheid aan het christelijk geloof. Een kleine twee jaar geleden staken Farid Doumit, de plaatselijke geestelijke van het dorp, en enkele dorpsbewoners de hoofden bij elkaar en er werd een uniek plan geboren. Ze wilden hoog in het Libanongebergte het hoogste kruis ter wereld oprichten, dat de trouw van de

Seculier Libanon op straat

De Standaard – Reuters

Zo’n drieduizend Libanezen trokken gisteren door Beiroet in de eerste ‘Seculiere Parade’ ooit. De betogers, vooral jongeren, eisen een einde aan het sektarische denken in het verdeelde Libanon.

‘Burgerlijk huwelijk, geen burgeroorlog’, zo luidde een van de spandoeken op de seculiere optocht in de Libanese hoofdstad gisteren. De slogan geeft aan hoe diep het religieuze sektarisme inwerkt op het Libanese leven: Libanon heeft nog altijd geen burgerlijk huwelijk, alleen een religieus – en dat geldt zowel voor christenen en moslims als voor alle anderen. Wie alleen burgerlijk wil trouwen, moet daarvoor naar het buitenland, met het eiland Cyprus als meest nabijgelegen oplossing.

In Libanon dateert de doorslaggevende rol van de religies in het openbare leven – en de verdeling van hun onderlinge macht – al uit de tijd van de Franse kolonisatie na de Eerste Wereldoorlog. Er werd een verdeelsleutel opgesteld waarbij

Maronieten vieren Jubeljaar

Kerknet

De Maronieten houden nog tot 2 maart 2011 een jubeljaar, naar aanleiding van de 1600ste verjaardag van de dood van de heilige Maron (overleden in 410), een monnik uit Syrië wiens missioneringactiviteiten de basis vormden voor de kerstening van Syrië en Libanon. Van daaruit zorgden zijn volgelingen voor de verspreiding van het christendom over het gehele Midden-Oosten.

De heilige Maron was een mysticus, die beschouwd wordt als de geestelijke vader van de spirituele en monastieke beweging die zich ontwikkelde tot de Maronitische Kerk. Die Kerk telt vandaag 3 miljoen gelovigen, onder wie 1,4 miljoen in Libanon. Ook in andere landen van het Midden-Oosten, Canada, de Verenigde Staten, Latijns-Amerika en Australië leven grote maronitische gemeenschappen.

Dankzij de kruistochten kregen maronieten in de twaalfde eeuw opnieuw contact met het christelijke westen. Dat resulteerde in de hereniging van de maronieten met Rome, al behielden ze de eigen liturgie en ritus. Maronieten speelden tevens een belangrijke rol bij de burgeroorlog in Libanon en maronitische politici bekleden tot op vandaag sleutelposities in de Libanese samenleving, onder wie de president en opperbevelhebber van het leger. Tegelijk worden zij geconfronteerd met een sterke exodus van hoogopgeleiden uit het land.